Ben je wel eens uuuren bezig geweest met het schrijven van een moeilijke brief, een tekst voor een folder of een post voor je blog? Dan weet je dus dat het niet altijd aan komt waaien. Schrijven, herschrijven, schaven, herlezen, corrigeren, hier iets eruit, daar iets erbij, nog eens schaven… pfff….
Schrijven is een kunst. Of het nou gaat om een nieuwsbrief, een gebruiksaanwijzing of een webtekst, maar ook een slechtnieuwsbrief, een excuusbrief of een formeel protest – ze vragen allemaal om een correcte zinsopbouw en woordkeuze én net de juiste toon, die samen maken dat je boodschap zijn doel bereikt.
Want...
…een brief met een vervelende mededeling komt zoveel beter binnen als de inhoud met respect voor de ontvanger geschreven is.
Hopelijk is het je nooit overkomen, maar soms moeten opdrachtgevers leveranciers opzeggen. Of moeten bedrijven mensen ontslaan.
Of klanten vertellen dat hun langverwachte, steeds uitgestelde bestelling toch niet meer leverbaar is.
C’est le ton qui fait la musique. Niet alleen wil je de ontvanger (meestal!) zo netjes mogelijk behandelen, je weet daarnaast maar nooit waar je geschreven woorden nog eens terechtkomen. Alles dat ‘op papier’ staat, kan immers het internet op.
En al kun je misschien niet voorkomen dat dingen uit hun verband worden getrokken, je oorspronkelijke tekst moet staan als een huis.
…het gaat niet primair om al die goede eigenschappen van je product of dienst.
Misschien wel de grootste valkuil van menig trotse ondernemer die zelf zijn teksten schrijft: uitvoerig uitleggen wat het product allemaal kan of waar zijn dienst precies uit bestaat.
Begrijpelijk enthousiasme, maar niet handig om mee te beginnen.
Denk maar eens aan als je zelf op zoek bent naar informatie: je wilt eerst lezen wat de voordelen voor jou zijn (“What’s In It For Me”). Als dat je aanspreekt, wil je daarna pas weten hoe een product of dienst is samengesteld.
Niet andersom.
Je wilt toch ook eerst lezen dat een jas comfortabel zit, je droog houdt of je cool staat voordat je gaat kijken naar materiaal, stiksel en wasvoorschrift?
…een tekst waar fouten in staan, te veel bijzinnen, jargon of moeilijke woorden, jaagt lezers weg.
Ken je dat? Zo’n verhaal waarvan je na een paar zinnen al denkt “laat maar, ik begrijp er nu al niets meer van”? Of waar zoveel taalfouten in zitten dat je tenen er spontaan krom van trekken? Of waar je bij de 3e alinea wakker wordt van je eigen gesnurk?
De beste breister laat wel eens een steekje vallen. Je eigen teksten nakijken heeft het risico dat je over fouten heen leest. Immers, je bent al zo vertrouwd met de tekst, dat het meer een kwestie van scannen dan van objectief lezen geworden is.
